καθυγίασις

καθυγίασις, ἡ (Α)

τέλεια θεραπεία, γιατρειά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ὑγίασις (αντί τού ὑγίανσις < ὑγιαίνω), πιθ. αναλογικά προς το καθ-αγίασις (< καθ-αγιάζω)].